all the good things come to an end

Haai,

Het is erg lastig om elke week iets erop te zetten aangezien sinds een ontzettend harde onweersbui internet het niet meer normaal doet, maar daar vertel ik zo over.
Het is al een maand geleden sinds ik iets er op gezet heb, ik heb het proberen bij te houden in een schriftje dus ik ga nu gewoon de dagen af!

3 dagen nadat we terug waren van de visa run heb ik mijn laatste Leatherback gewerkt. Heel leuk, het was weer dezelfde die ik een aantal weken geleden getagged had. Deze leatherback heb ik in totoaal 3 x terug zien komen! Geweldig toch!

Een dag later heb ik EINDELIJK een LUIAARD gezien! Ik had ze al gezien in het opvangcentrum, maar om ze in het wild te zien is toch net ffe anders. Mocht het niet zo zijn, dat toeristen mijn hele ervaring verpest hebben. Toen ik aan kwam lopen om wat foto's te maken van de luiaard stonden werkelijk de meest domme mensen ooit, stokken naar het arme beest te smijten. Toen we vroegen waar ze in godsnaam mee bezig waren kregen we het simpele antwoord dat ze de luiaard wakker wilde maken: 'We just want to see it move!'. Wat een idioten.

En toen, op 9 juni. ONWEER! Recht boven ons station. De slagen zijn hier echt 100 x harder dan ik ooit eerder gehoord had. Ik had angst dat er bomen bovenop onze wankele boomhut gingen vallen. Iedereen was wakker. Dit natuurverschijnsel heeft veroorzaakt dat we tot op de dag van vandaag nog altijd geen fatsoenlijk internet hebben. De eerste week na deze storm heeft internet het een hele week niet gedaan en ook de stroom (en dus het water) lag er voor een dag uit. De real jungle experience. Heel zuinig zijn met water, en onze enige lichtbron waren kaarsen. Niet veel later was ook nog ons station overstroomd. De boat dock kon je niet meer zien en we konden letterlijk peddelen tot de keuken. De hele dag laarzen aan en zorgen dat je je voeten goed droog houd is erg belangrijk aangezien je geen voetschimmels wil creeëren. Het schijnt dat die erg pijnlijk zijn.

Op 19 juni ben ik naar het nationaal park van Tortuguero gegaan voor een mammal survey. Hier ga je de jungle in en ga je op zoek naar zoogdieren. De meeste tijd zie je geen zoogdieren maar alleen de sporen. Sporen ja, die je kan zien als je de grond ook kan zien. Aangezien het regenseizoen is, hebben we niet veel grond gezien, maar voornamelijk in het water gelopen. Leuk die regenlaarzen, maar die werken niet meer als je tot je heupen in het water loopt haha! Toch een pootafdruk van een ocelot gezien en van een agouti. '
Dezelfde avond had ik night patrol. We zijn het kanaal over gepeddelt en toen we aan de overkant waren barstten het los. Een joekel onweersbui, recht boven het strand. We hebben zeker een uur gewacht in de bar van het hotel, hopen dat het weg ging. Na een uur geprobeerd maar de bliksem sloeg recht naast ons in de zee in. Besloten terug te gaan. Uiteindelijk na 3 uur zijn we toch nog gegaan en hebben we onze dienst afgemaakt.

Met het regenseizoen en de stormen komt ontzettend veel rotzooi uit de oceaan op het strand. Night Patrols zijn ontzettend lastig nu en we doen er 2-2,5 uur over om de 5km de lopen i.p.v. de 1,5 uur die we normaal hebben. Het hele strand ligt vol met boomstammen, stapels kokosnoten, takken en rotzooi. Normaal lopen kan niet en omdat het 's nachts nu ook nog pikkedonker is (normaal heb je nog een beetje maanlicht) en de regen met bakken uit de lucht valt, liggen we meer op de grond dan dat we lopen. Onze lampjes kunnen we niet gebruiken aangezien we dan zichtbaar zijn voor de vele stropers die nu zitten te wachten op de Green's en Hawksbills. Als de stropers weten waar wij zijn, dan weten ze precies hoeveel tijd ze hebben om de eieren te stelen en in het ergste geval de schildpad te doden en mee te nemen voor het vlees of het schild.
Een aantal dagen geleden was er helaas een dode Hawksbill aangespoeld. Gelukkig niet gestroopt, maar we vermoeden dat ze gestikt is in alle zeewier en andere zooi dat nu in de zee ronddwaald. Ik en nog een ander meisje hadden de taak gekregen om de hawksbill van het strand te halen en naar het station te brengen. Gelukkig woog ze niet heel veel, maar naarmate we verder van het strand ging hoe sterker de geur van rottend schildpad werd. bleh.

Gister heb ik de Cerro beklommen! Dit is een overblijfsel van een vulkaan die hier heel lang geleden was. Het was best hoog maar het uitzicht was prachtig! Hier besefte ik echt waar ik al die maanden gezeten heb, in de MIDDLE of nowhere. Het enige dat we zagen was regenwoud en rivieren. Prachtig.

Vanavond heb ik alweer mijn laatste night patrol.
Ik kan niet geloven dat de vier maanden er alweer opzitten en ik weer bijna terug naar huis kom. Ik vertrek 3 juli hier en ga dan naar San José. Hier een rustdagje en de dag erna ga ik nog een vulkaan en een waterval bezoeken in de buurt van de hoofdstad. Als ik daar terug van kom even slapen en dan is het alweer tijd om naar het vliegveld te gaan.
6 uur Costa Ricaanse tijd, vlieg ik naar Miami waar ik 7,5 uur moet wachten op mijn volgende vlucht naaar Madrid. Hier ook weer 2.5 uur wachten en dan eindelijk terug naar Brussel en daar staan als het goed is pap, mam, kim en niels op mij te wachten met een broodje gezond, met kaas en chocola! :D

XXX